در وصف مولا علی (ع)
بابای گلم - که شانه ات غم دارد
هر لحظه ء تو رنگ محرم دارد
ای وای نبودی که ببینی بابا
تاریخ چقدر ابن ملجم دارد !
آیینه ء عشق ازلی بود ، نبود؟
در عاطفه ضرب المثلی بود ، نبود؟
تا دفتر شعر عشق را وا کردند
بیت الغزلش نام علی ( ع ) بود، نبود
مسحور نجابت سکوت است علی (ع )
مصداق اجابت قنوت است علی ( ع )
بر بال و پر فرشته ها حک شده است :
« آلاله » ی باغ ملکوت است علی (ع )
انباشته درد و زخم و اندوه بزرگ
بر شانه ء مرد مثل یک کوه بزرگ
با این همه پشت آسمان می لرزید
از هیبت گامهای نستوه بزرگ
ای آنکه دو گام از سحر پیشتری
با قافله ء فرشته ها همسفری
آنقدر علی علی علی می گویم
شاید که مرا سمت نگاهت ببری
از دست و زبان تو غزل می ریزد از ساغر چشم تو عسل می ریزد از هر قدم سبز تو ای آینه پوش
! « آلا له » و یاس یک بغل می ریزد
بر گرفته از www.naparhizi.persianblog.ir
+ نوشته شده در 2009/12/6 ساعت 22:21 توسط Hiwa
|